خبر اینکه سفارت فرانسه در اقدامی جالب توجه ایراینیانی که قصد سفر به این کشور را دارند ملزم به کشف حجاب میکند در رسانه ها پوشش داده شده و با بازخوردهای گوناگونی مواجه شده است اما آنچه در این زمینه هر انسان عاقلی را به فکر فرو میبرد اقدام دولت فرانسه نیست. به هر حال فرانسه به شهادت تاریخ و به استناد تضاد منافعی که به لحاظ ایدئولوژِیک و ... با جمهوری اسلامی دارد دشمن محسوب می شود. بلکه آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد چرایی این رویداد تازه است! اینکه در بستر چه تعاملی چنین اقدامی از سوی یک سفارت خانه رخ می دهد و چرا همزمان با اعتماد سازی موکد دولت یازدهم است که شهروندان ایرانی را ملزم میکند عزت خود و حدود خدا را برای سفر به فرانسه زیر پا بگذارند و متاسفانه با اندکی تامل به این نتیجه می رسیم که این دیپلماسی ظریف حقوقدان ها و متخصص هاست که بستر چنین رفتاری را فراهم کرده و دشمن را چنان گستاخ نموده است. و صد البته برخی از مردم که چشمشان همیشه گرسنه است و حاضرند برای زندگی به ظاهر بهتر در فرنگ هر هزینه ای بپردازند!
برای آن هایی که اندکی حافظه تاریخی آن هم از نوع کوتاه مدتش دارند این قبیل عکس العمل ها تازگی ندارد! در دورانی که رییس دولت هفتم و هشتم دم از گفتگوی تمدن ها و تنش زدایی و اعتماد سازی می زد جمهوری اسلامی بعنوان محور شرارت معرفی شد و تعداد قطعنامه های شورای امتیت علیه ایران چند برابر افزایش یافت و ایران بارها و بارها از سوی ناتو و شورای امنیت تهدید به حمله می شد. مساله جنگ جدید صلیبی و اینکه پس از عراق نوبت سوریه و سپس ایران است به ستون ثابت نشریات جهان تبدیل شد لکن تحقیر ایران درست همانند امروز در هیاهوی رسانه های منتسب به دولت گم شد و درحالیکه سفر وزاری خارجه سه کشور که برای باج خواهی به ایران آمده بودند تا تعهد ننگین سعد آباد را امضا کنند؛ حضور این دزدان زورگو بعنوان سطح بالای دیپلماسی دولت معرفی می شد. روالی که با آگاهی افکار عمومی تغییر یافت ومنجر به تغییر دولت در سال 84 گشت. آن زمیان نیز در حالیکه حقوقدان ها دم از عادی بودن روابط و جلب اعتماد غرب میزدند طرف غربی از بستر فراهم آمده برای افزایش فشار ها در سطوح گوناگون استفاده میکرد و درست همانند امروز ابایی از به زبان آوردن آن نداشت.
امروز نیز دیپلماسی تنش زدایی همان آش و همان کاسه را بر سر سفره مردم آورده و هر دم از این باغ بری می رسد! از توهین های آشکار در جریان سفر نمایندگان خارجی در خاک ایران نسبت به ایرانیان که توهین به رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام نمونه بارز آن است تا نگه داشتن چند ساعته تیم مذاکره کننده پشت درهای بسته در ژنو نمونه های رسانه ای شده آن است که دست پنهان کار دولت در پوشاندن آن ها از مردم ناتوان مانده و داغ آن بر دل مردم مانده. افزایش تحریم ها، پایین آوردن قیمت نفت، تهدید به جنگ و بلوکه کردن اموال ایران نیز موارد مشابهی در سطح عملیاتی تحقیر و فشار است که بدون عکس العمل از سوی ایران مواجه شده و می شود. رندی که باعتث شده چماق غرب هر روز سنگین تر شود و این سنگینی از سطوح کلان به عرصه های جزئی دیپلماسی نیز سرریز شود.
اقدام دولت فرانسه در کشف حجاب از شهروندان ایرانی اگرچه در قیاس با تحقیری که ایرانیان در دو سال اعتمادسازی دولت یازدهم تحمل کرده اند هیچ است اما نشانگر آن است که دشمن اگر کورسوی امیدی برای خود احساس کند از همان سوراخ تمام توان خود را برای فشار بر طرف مقابل وارد می کند و در این راه از هیچ عملی فروگذار نمی کند! نکته جالب توجه اما در این زمینه پوشش مسافران و عکس پرسنلی آن ها نیست! چرا که به هر حال همیشه بودند آنهایی که نفسشان هر تحقیری را از معطل شدن در صفوف غیرواقعی گذرنامه در داخل گرفته تا سفر به یکی از کشورهای همسایه برای گرفتن ویزای امریکا تحمل کنند و نه تنها از عزتشان که امروز از غیرتشان هم برای این خرج کنند؛ بلکه این مساله است که چرا در زمانی که همین آقایان دم از ضعف سیاست خارجی میزدند و ایران عزتمندانه با نگرش مقاومت و ایستادگی با غرب مذاکره می کرد با چنین رفتاری مواجه نمی شدیم. در حالیکه همزمان با سخنان رییس جمهور طواغیت غرب سالن را ترک میکردند مستضعفین جهان چشمشان را به تریبون ایران دوخته بودند و مردم کشورهای ستمدیده نام رییس جمهور ایران را برای فرزندانشان انتخاب میکردند.
دولتی که با شعار بهبود روابط منطقه ای و اعتماد سازی و تنش زدایی بر سر کار آمد، به بهانه بهبود روابط با همسایگان دیپلماسی فعال جمهوری اسلامی را در حیاط خلوت آمریکا تعطیل کرد و با این حال با جنگ نفتی عربستان و نبرد نظامی در سوریه و عراق مواجه شد و امریکای لاتین را نیز از دست داد. به جای تاکید بر منافع مشترک با روسها که دشمنی مشترکشان با غرب آنها را به متحدی قابل تامل برای ایران تبدیل کرده بود رو به سوی کدخدا آوردند و بر سر مزاری گریستند که خالی بود! عکس امروز که حقوقدان ها به سادگی تن به هویج و چماق غرب دادند در زمانی که بازی ایران و کشورهای اروپایی استراتژی جوجه ای بود هیچ خبری از حواشی این چنینی و پایین آمدن قیمت نفت نبود! خوشبینی رییس جمهور در پیگیری مذاکرات به شکل حاضر و دادن امتیازات فراوان و تعلیق فعالیت های هسته ای در واقع در این دو سال ثمره ای جز تحقیر برای ملک و ملت نداشته است! در زمانیکه دولت قبلی با کشورهای مستضعف جهان رابطه اش را گسترش میداد که این همان دیپلماسی مورد نظر امام و اساس دیپلماسی اسلام در طول تاریخ و انقلاب در بدو تولد بود، نهایت آنچه از دست دشمن بر می آمد قطعنامه هایی بود که به لحاظ حقوقی ورق پاره بودند! در حالیکه امروز نه اثری از پویایی در عرصه دیپلماسی است و نه از عزت ملت چیزی باقیمانده است! رییس جمهور آرژانتین مستقیم در چشمان اوباما نگاه میکند و آنچه باید را به زبان می آورد اما رییس جمهور ایران حرف از ادب برده زاده پست می زند!
علاوه بر دولت برخی از مردم هم انگشت حیرت آدمی را به دندان می برند که چطور عده ای به هر قیمتی حاضر می شوند پشت صف های طولانی سفارت خانه ها بایستند! آیا سفارت ها نمیتوانند از ایجاد چنین صفوفی جلوگیری کنند و یا اینکه اینها همه برای ارسال پیامی خاص ایجاد می شود!؟ واژه غیرت چه آسان هم در سطح کارگزاران وزارت خارجه و هم برای برخی از مردم رو به فراموشی رفته است! مهم نیست که یک عده ای حاضر می شوند به هر قیمتی بروند فرنگ! احمدی روشن در هیچ کجای این خارج رنگارنگ درس نخوانده بود! تهرانی مقدم هم همینطور! اساسا پیشرفت و تولید و توسعه منشقات غیرت اند! غیرت هم اما سلسله مراتب خودش را دارد! بعضی ها روسری های زنانشان را کنار میزنند تا اجنبی از آنها عکس بگیرد که بروند فرنگ بعضی ها هم در وصیت نامه شان قبل از شهادت همسرانشان را به حجاب توصیه میکنند! یک سری حاضر نمی شوند هر چرخی به قیمت زیر بار زور رفتن بچرخد یک عده ای هم دو سال است که همه چرخ ها را پنچر کردند و چشمشان به صدقه 4 میلیاردی که پول یارانه هم نمی شود دوخته اند! غیرت هم چیز خوبی است که آدم داشته باشد!