آمریکای ضعیف کش

نشریه نشنال اینترست، در شمارشی ساده بر اساس آمار رسمی پنتاگون و وزارت دفاع آمریکا، یادداشتی را در ژانویه 2016 منتشر کرد که طبق آن، آمریکا فقط در سال آخر حاکمیت اوباما و حزب دموکرات، که از سوی غربگرایان ایرانی بعنوان شریک صلح معرفی می شدند و روزنانه های حامی دولت مخلصانه برای پیروزی کاندیدای آنها در امریکا دعا میکردند؛ بیش از بیست و شش هزار بمب انداخته است.  این در حالیست که آمار یاد شده تنها شامل بمباران های هوایی می شود و حملات موشکی دریا به زمین را که از روی ناوها صورت گرفته و یا عملیات ضربتی پیاده نظام را در بر نمی گیرد. نکته جالب در این مورد رقمی معادل 24 هزار بمب است که بر دو کشور عراق و سوریه، فرود آمده است. طبق این آمار سهم این دو کشور تقریبا مساوی است و چیزی در حدود 12 هزار بمب، در 2900 مورد حمله هوایی در عراق و همین تعداد، در سوریه از هواپیماهای آمریکایی رها شده است. این در حالیست که 16 سال پیش از این دولت صدام سرنگون شده و هیچ ناظری نیز بر اهداف این حملات نظارت نمی کند. در یک حساب ساده اگر تلفات هر یک از این بمب ها تنها یک نفر باشد؛ در سال 2016 باید 12 هزار نفرا از اعضای القاعده و یا بازماندگان دولت صدام یا هر هدف دیگری در عراق از بین رفته و در سوریه نیز همین تعداد از نیرو های داعش که امریکا آن را هدف خود در سوریه اعلام میکند کشته شده باشند. رقمی که تقریبا معادل تعدادی است که رایان دیلون، سخنگوی نیروهای ائتلاف، از تمام نیرو های داعش در سوریه تخمین زده است!

با اینکه رییس جمهور تفاوتی اشکار بین اوباما و ترامپ قائل میشود و یکی را مودب و دیگرا را بی ادب میخواند؛ امریکا در آخرین سال ریاست جمهوری اوباما، بجز عراق و سوریه، به یمن، سومالی، پاکستان و لیبی نیز حمله هوایی کرده است. همچنین بیش از سه هزار بمب بر سر لیبی در سال 2015 یعنی 5 سال پس از سرنگونی دولت قذافی (که نیروهای ائتلاف به بهانه آن به لیبی حمله کرده بودند) انداخته است. رقمی که شامل حملات هوایی دیگر نیرو های ائتلاف نمی شود.

دروغ لغو برده داری

ایالات متحده ای که امروز بیشتر از نیمی از آمریکای شمالی را در برگرفته و بر خاکستر میراث قبائل سرخ پوست بومی بنا شده مجموعه ای از ن‍ژادها و مذاهب مختلف است که از بیش از سه قرن پیش به آن وارد شده اند و امروز مجموعه از کشور های مستقل را تشکیل می دهند که هیچگاه به معنای واقعی یک ملت واحد را بوجود نیاوردند. عمده مهاجرت ها به آمریکا ناشی از جنگ های مذهبی در اروپا و تفتیش عقایدی بود؛ که عمدتا در کشور های اروپای غربی رخ می داد. رویدادهایی که مردم را در برهه های مختلف مجبور به مهاجرت به امریکا می کرد و گاهی می شد که طرفداران مذهبی که عامل مهاجرت دیگران در دوران برتری خود بودند؛ در دوره پادشاه بعدی کشور را ترک کنند.
جنگ داخلی شاید بارز ترین نمود تفاوت های فرهنگی مهاجرین و وجود نیروی بالقوه گریز از مرکز در امریکا باشد که امروزه نیز در ایالاتی مانند تگزاس و کالیفرنیا به چشم می آید. اساسا ساختار فدرال امریکا کشور هایی را در کنار یکدیگر قرار داده است که هر کدام در امور داخلی خود در بسیاری موارد مستقل عمل می کنند؛ پرچم و قوانین خود را دارند و این استقلال در کنار استقلال اقتصادی بیشتر بخش ها از دولت مرکزی؛ گرایش های استقلال طلبی را از دولت فدرال تقویت می نماید.
بررسی جنگ داخلی ریشه بسیاری از آنچه امروز در این کشور رخ می دهد را می نمایاند و رفتار سیاستمدران مختلف را در قبال مسائل گوناگون توجیه می نماید. همچنان که یکی از بزرگترین دروغ های تاریخ را نیز بر ملا میسازد که مشابه هولوکاست، برای بسیاری یک امر بدیهی می نماید: اینکه این جنگ برای لغو برده داری صورت گرفته باشد!