کدام فوتبال

هشتم آبان سالروز اولین مسابقه ی فوتبال است یا یک همچین چیزی که روز مهمی محسوب می شود در عرصه ی فوتبال که قبلا ورزش بود و امروز بسته به اینکه از چه منظری مورد بررسی قرار بگیرد چیز های مختلفی است. مثلا پروتکل سیزدهم عقلای یهود آن را دست آویزی برای سرگرم کردن مردم می داند یا صدا و سیما آن را جایگزین تولید برنامه های دیگر قلمداد می کند و به آن بعنوان فرشته ی نجات نگاه می کند. برای بعضی از مردم فوتبال میانبری برای رسیدن به خوشبختی است و برای یک سری مولد ثروت است. برای بعضی دیگر مثل این شیخ زاده های خلیج که نمی دانند با پول مردمشان چه بکنند بهانه ی خرج کردن است و برای دیپلمات ها بستر بهبود روابط و برای وزیر جنگ رژیم جعلی زمان مناسبی برای حمله کردن به دیگران. برای مردم برزیل امید به زندگی و برای جامعه شناسان عرصه ی تخلیه ی انرژی متراکم مردم و ...
فوتبال دیروز ورزشی مفرح و پر هیجان بود از آن جهت که تعداد قابل توجهی در آن شرکت می کردند بعنوان بازیکن و بدلیل آنکه ما یحتاج آن یک توپ بیشتر نبود و یک فضایی که بشود دنبال آن دوید همه جا طرفدار داشت و همه گیر شد اما روز به روز از بازی کنندگان آن کاسته شد و به بینندگانش افزوده می شود. هر روز که می گذرد بازیکنان آن گران تر می شوند و ورزشگاه هایش بزرگتر و بیشتر! صحنه ای که از دور کلوزیوم های روم باستان را تداعی می کند که در آن یک عده آدمی که خرید و فروش می شدند را به جان هم می انداختند و به برندگان آن جایزه می دادند و برنده آماده ی مسابقه ی بعدی می شد!‌ البته قیاس این دو با هم در بعضی موارد نا صحیح است اما من باب خرید و فروش آدمهای آزاد همان است. بازیکنان فوتبال امروز در ازای وجهی پول قابلیتی که دارند را می فروشند اما در بسیاری موارد سهم آنها در تصمیم گیری کمتر از آن است که بتوان آن ها را تصمیم گیر این موضوع دانست. درواقع بازیکنان فوتبال کالا های گران قیمتی هستند که در میان باشگاه های ورزشی خرید و فروش می شوند با ظاهری لوکس که این قضیه را پشت ویترین تجمل و در هیاهوی رسانه ها پنهان کرده است.
وجه دیگر سرگرمی این پدیده است که میلیون ها انسان را در ساعت مشخصی در مناطق مختلف زمانی پای تلویزیون میخکوب می کند که این توپ از خط دروازه رد می شود یا نمی شود. میلیون ها نفر مردم که ساعت ها از عمر خود را صرف تماشای فوتبال می کنند که نتیجه ی آن میلیاردها نفر ساعت زمان هدر شده ی مردمی است که برای چند کیلوبایت بر ثانیه بیشتر در سرعت اینترنت خود هرکاری می کنند اما این حجم از عمرشان را پای تماشای بازی یک عده ی دیگر هدر می دهند! نگاهی گذرا در عناوین اخبار نیز نتیجه ی جالبی بدست می دهد که همزمان با اینکه مردم جهان مشغول تماشای فوتبال هستند و تمرکز رسانه ها معطوف به نتیجه ی رد شدن توپ از خط دروازه است در دیگر کشور ها جنایات جنگی رخ می دهد بدون اینکه رسانه ای آن را پوشش داده باشد یا کسی توجهی به آن بکند که جنگ 33 روزه و 22 روزه شاهد مثال همان است و هر سال با آغاز جام جهانی نگرانی هایی از همین دست قوت می گیرد.
خود فوتبال ورزش است و امر به ورزش امر به معروف است اما آن چیزی که برای جامعه مفید است بازی کردن فوتبال است نه تماشای آن. گستره ی تماشاچیان از فوتبال بر خلاف دیگر ورزش ها یک صنعت ساخته است که به شیوه های مختلف حتی با مسائل دیپلماتیک گره خورده است. صنعتی که مانند بسیاری موارد وارداتی دیگر بدون زیرساخت لازم در جمهوری اسلامی گسترده می شود و هر چه پرداخت به آن و حجم پرداخت های آن افزایش میابد از نتیجه ی آن کاسته می شود! افتخارات فوتبال در مقابل ورزشهای دیگری مثل بسکتبال یا والیبال، کشتی یا وزنه برداری و ... نا چیز می نماید اما بدلیل صنعتی شدن، بیشترین سهم را از پرداخت ها و پرداختن ها به خود اهتصاص داده است.