آل‌سعود به روش داعش بر حجاز حاکم شد

حکومت سعودی را می‌توان از وجوه گوناگون مورد بررسی قرار داد. از نحوه تعاملشان با اسرائیل و آمریکا و روابط خانوادگی با بوش‌ها گرفته تا اشاعه وهابیت و ایجاد داعش و جنایت در یمن و بحرین و قطیف. یا بررسی وهابیت که هیچ‌گاه از این خانواده جدا نبوده و ثمرات ناپاک آن از مالزی تا مراکش و از چچن تا سومالی قابل مشاهده است. اما از جمله مواردی که در باب این به قول امام(ره) وارثان ابی‌سفیان کمتر مورد توجه قرار گرفته رفتارشان در بدو پیدایش با شیعه و سنی است. در واقع همانطور که آمریکا خود را پشت حقوق‌بشر پنهان می‌کند اما کوچک‌ترین اعتقادی به آن ندارد آل‌سعود نیز مدام سعی کرده با ادعای رهبری جهان اسلام، مذاهب چهارگانه را علیه شیعیان بشوراند در حالی که نه اهل سنت، وهابیت را به رسمیت شناخته‌اند و نه همچون داعش، آل‌سعود تفاوتی بین سنت و تشیع قائل شد. آل‌سعود مصرانه اهتمام می‌ورزد تا خود را در جبهه اهل سنت نشان دهد و جنایاتش را علیه مذاهب اسلامی از اذهان پاک کند در حالی که حتی اعترافات مورخان وهابی موید این است که این خاندان نه با شیعیان که با هر اسلامی جز قرائت انگلیسی محمد عبدالوهاب عناد دارند و حتی برای آن هم اعتباری واقعی قائل نیستند و از آن تنها برای پوششی برای رفتار خود استفاده می‌کنند.

  حکومت اول آل‌سعود

آنچه در ادامه می‌آید توصیف بخشی از جنایات خاندان سعود در بدو امارت و در دوره اول حاکمیتشان بر حجاز است که در آن از هیچ جنایتی فروگذار نکردند و هیچ تفاوتی نیز بین شیعه و سنی لحاظ نمی‌کردند. مورخان، تاریخ آل‌سعود را به 3 دوره (حاکمیت اول، دوم و حکومت کنونی) تقسیم می‌کنند که دوره‌های اول و دوم به‌دست عثمانی‌ها پایان می‌یابد و هم‌اکنون در دوره سوم به سر می‌برند. در دوره اول آل‌سعود به دست‌اندازی و تجاوز و غارت مناطق مختلف عربستان و تحمیل وهابیت پرداختند که حمله به مکه و مدینه در عربستان و کربلا و نجف در عراق از آن جمله‌ است به این شکل که آل‌سعود که به راهزنی در نجد مشغول بودند آل‌یزید را از بین بردند و محمد بن‌سعود با نابودی آل‌معمر در سال 1160 هجری قمری به امارت درعیه دست یافت. در همان شهر بود که محمد بن‌عبدالوهاب که از همه جا رانده شده بود وارد شد و با محمد بن‌سعود همراه شد و این دو که پیمانی برای حمایت متقابل بسته بودند لشکری از خونریزان عرب تدارک دیدند و شروع به تجاوز به قبایل و دهات نجد کردند. عُرَیْعر امیر احساء و حسن بن‌هبه‏الله امیر نجران، برای رفع غائله وهابیان بر درعیه تاختند. لیکن محمد بن‌سعود به تدبیر شیخ این خطر را دفع کرد. امیر احساء عقب نشست و امیر نجران پیمان صلح منعقد کرد. سپس دهام بن‌دَواس، امیر ریاض حملات خود را به درعیه آغاز کرد که سال‌ها ادامه داشت و موجب کشتار بسیار از طرفین شد. امیران حُرَیْمِلاء و ضَریه نیز هر وقت فرصت می‏یافتند بر درعیه حمله می‏بردند اما محمد بن‌سعود مقاومت می‏کرد و ابن عبدالوهاب نیز در میدان جنگ حاضر می‏شد و روحیه سربازان را تقویت می‏کرد. سرانجام محمد بن‌سعود بعد از 20 سال حکمرانی و جنگ در سال 1179 درگذشت و جای خود را به پسرش عبدالعزیز سپرد.

غیرتی ها به فرنگ نمی روند!

خبر اینکه سفارت فرانسه در اقدامی جالب توجه ایراینیانی که قصد سفر به این کشور را دارند ملزم به کشف حجاب میکند در رسانه ها پوشش داده شده و با بازخوردهای گوناگونی مواجه شده است اما آنچه در این زمینه هر انسان عاقلی را به فکر فرو میبرد اقدام دولت فرانسه نیست. به هر حال فرانسه به شهادت تاریخ و به استناد تضاد منافعی که به لحاظ ایدئولوژِیک و ... با جمهوری اسلامی دارد دشمن محسوب می شود. بلکه آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد چرایی این رویداد تازه است! اینکه در بستر چه تعاملی چنین اقدامی از سوی یک سفارت خانه رخ می دهد و چرا همزمان با اعتماد سازی موکد دولت یازدهم است که شهروندان ایرانی را ملزم میکند عزت خود و حدود خدا را برای سفر به فرانسه زیر پا بگذارند و متاسفانه با اندکی تامل به این نتیجه می رسیم که این دیپلماسی ظریف حقوقدان ها و متخصص هاست که بستر چنین رفتاری را فراهم کرده و دشمن را چنان گستاخ نموده است. و صد البته برخی از مردم که چشمشان همیشه گرسنه است و حاضرند برای زندگی به ظاهر بهتر در فرنگ هر هزینه ای بپردازند!

پاسخ مصاحبه ایران امروز با دکتر مطهری

"و اذا قیل لهم لا تفسدوا فی الارض قالوا انما نحن مصلحون*الا انهم هم المفسدون و لکن لا یشعرون"و اذا قیل لهم امنوا کما امن الناس قالوا انومن کما امن السفها الا انهم هم السفها ولکن لا یعلمون"
"و چون آنان را گویند که در زمین فساد نکنید پاسخ دهند که تنها ما کار به صلاح میکنیمآگاه باشید که ایشان سخت مفسدند ولی خود نمیدانند"و چون به آنها گویند که ایمان آورید چنانکه مردم ایمان آوردندپاسخ دهند که چگونه ما ایمان آوریم بمانند بی خردان آگاه باشید که ایشان خود سخت بیخردند ولی نمیدانند" بقره12-13

جناب آقای مطهری
من با استاد شهید محشور نبودم کما اینکه شما نیز در زمان حیات ایشان جوان بوده اید اما تصویری که در ذهن من و امثال من از ایشان شکل گرفته و آنچه در یادهای دیگرانی که جنابشان را درک کرده اند باقی مانده قویا با تصویری که شما ایجاد ساخته اید متفاوت است! و این به جایی ختم شده که امروز تعقلی(!) را به نام استاد تبلیغ می کنید که در آن مصلحت و زمان شناسی وجود ندارد! گو اینکه اگر استاد در زمان شیخین بودند با امیرالمومنین بخاطر رفتارشان مخالفت میکردند چنانچه شما در این سالها بدون در نظر گرفتن تبعات و ملحقات و حواشی و ظرف زمان مدام مواردی را مطرح میکنید که هر انسال عاقلی را انگشت به دهان می گذارد.
حتی از شما هم بعید است که مغلوب جو سازی فرصت طلبانی بشوید که همیشه در مقابل نظام قرار داشتند و طبق تعاریف شهید مطهری از مبانی دینی انحرافاتی عمیق در اسلامشان وجود دارد و همیشه آب بودند در آسیاب دشمن! سوالات جهت دار خبرنگاران جریانهای خاص را اینطور پاسخ بدهید و اصولگرایی را در مقابل اعتدال(!) تعریف کنید! اگرچه همیشه آنهایی که نمیتوانستند هم پای دیگران حرکت کنند بقیه را به تندروی متهم می کنند و متمسک برچسب افراط می شوند!
در مثل مناقشه نیست اما مثل تعقل شما مصداق کسی است که میداند گوجه فرنگی برای بدن مفید است و مدام به کسی که لینت مزاج دارد توصیه میکند که گوجه فرنگی بخور! در حالیکه برای این آدم مضر است! با این حال شما دائما در حال تجویز مواردی هستید که شاید در حالت کلی مفید باشد اما برای هر بیماری هز دارویی را تجویز نمی کنند! وتعریف این می شود مصلحت که متاسفانه بر خلاف سیره ابوی از دید شما پنهان مانده است!

خانم ابتکار

دود آلودگی هوای تهران سالهاست که هر سال با آغاز فصل سرما در چشم ما می آید و دوباره با پایان آن فراموش می شود. من از کودکی به یاد دارم که دلمان را خوش میکردیم به اینکه مدارس تعطیل بشود بدلیل وارونگی هوا و جالب اینکه نسل بعد از من هم با من در این نوستالژی شریک اند و اگر اینطور بخواهد ادامه پیدا کند احتمالا تعطیلی مدارس بدلیل آلودگی هوا برود کنار تصمیم کبری و چوپان دروغگو و بشود خاطره مشترک همه آنهایی که در پایتخت زندگی می کنند. با این حال خانم ابتکار که رییس سازمان محیط زیست است بجای بهبود وضهیت تهران برای بهبود رابطه با آمریکا منتظر نتیجه مذاکرات هسته ای است!

بهتر نیست ایشان که برای بار دوم ریاست سازمان محیط زیست را بر عهده گرفته و احتمالا باید از تجارب دوران اصلاحات چه در عرصه سیاست و چه در حوزه محیط زیست درس گرفته باشد به وظیفه ای که رییس جمهور محترم بر عهده ایشان گذاشته بپردازد و بجای وبلاگ نویسی و پرداختن به جامعه مدنی به حل بحران ریزگرد ها و خشکی زاینده رود و هامون و دریاچه ارومیه اهتمام ورزد؟!
مبرهن است که در طبیعت همه چیز به مرور زمان رخ میدهد و بسیاری از معضلاتی که هم اکنون در محیط زیست ایران نمود یافته اند ریشه ای حد اقل ده ساله دارند. و برعکس آنچه که در رسانه های منتسب به دولت بر آن تاکید میشود؛ مرهون مدیریت اشتباه سازمان محیط زیست مخصوصا در دولت هشتم است که بطرز جالبی در همه عرصه ها چه در اعتماد سازی و چه در نگاه به بیرون و دست به دامن همسایه شدن برای رفع مشکلات داخلی بر دولت یازدهم انطباق دارد!  

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ملت! عامل همه تحریم ها انرژی هسته ایست! دولت سعی میکند از خیر آن بگذرد تا مشکلات اقتصادی را حل و فصل کند و قیمت پایین نفت را هم حتی بالا بکشد اما مشتی مزدور بی سواد از جای خاص تغذیه شونده و امثال بذرپاش و رسایی و خلاصه مشتی دلواپس لبو فروش هستند که نمی گذارند! همه آنهایی که از قبل تحریم ها سود بردند و امروز نمی توانند ببینند مشکلات مملکت حل بشود! نه تنها منتقدان توافقنامه که منتقدان تکخوانی زنان،وضعیت مجوزهای وزارت ارشاد، وزیر پیشنهادی علوم، آلودگی هوای تهران، خشکی زاینده رود و در یک جمله تمام آنهایی که ان قلتی به عملکرد ارکان و بخش های دولت دارند و مزدور و بیسوادند و صرف نظر از اینکه این انتقاد ها از سوی چه کسی مطرح می شود و یا درباره چه موضوعی عنوان می گردد ما و خیلی های دیگر که همدیگر را هم نمی شناسیم مجموعه ی از دلواپسان جمهوری اسلامی را شامل می شویم!
 
اصلا آلودگی هوای تهران، هم که محیط زیست گفته بود تقصیر داعش است تقصیر ماست! خشکی زاینده رود، مهاجرت معکوس مردم سیستان، قیمت گوجه فرنگی، پایین آمدن قیمت نفت، نرخ تصادفات در کشور، آمار مرگ و میر، دست فروشی مترو، تاخیر هواپیماها، کشته شدن جوان سیاهپوست آمریکایی، سیل های بنگلادش و حتی زلزله های ژاپن هم تقصیر دلواپسان و امثال بذرپاش و رسایی است! اصلا من قرار داد کرسنت را هم شخصا بر عهده میگیرم!

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت!

در این چند روزی که از سخنان کارشناسانه آقای ترکان در نشست تخصصی صنعت خودرو می‌گذرد؛ به‌عنوان یک شهروند جمهوری اسلامی به این فکر می‌کردم که بالاخره یکی در کابینه پیدا شد که بخواهد با مردم روراست باشد؛ هرچند که فرموده باشد ما جز آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی در هیچ تکنولوژی برتری نداریم!

اما آقای ترکان اشتباه می‌کنند. گرچه شاید ساخت پهپاد، موشک‌های بالستیک و غنی‌سازی اورانیوم با دست خالی و تولید دارو با فناوری نانو و سلول‌های بنیادی و امثال آن تکنولوژی محسوب نشود اما نباید خودمان را ببازیم! به جای تکنولوژی ما در خیلی موارد دیگر در جهان نه‌تنها برتریم که صاحب سبک، پرچمدار و منحصر به فردیم!  مثلا در انتخاب وزیرانی که پرونده دارند علیه امنیت ملی و حضوری پرشور و پررنگ در اغتشاشات براندازانه داشته‌اند. یا در انتخاب وزیر امور خارجه‌ای که در خاطراتش می‌نویسد من از قول فلانی شنیدم که در ایران انقلاب شده و انقلاب را در سی‌ان‌ان دیده است. ما نه تنها برترین که تنها دارنده مذاکره‌کننده ارشدی هستیم در جهان که به دشمن می‌گوید می‌تواند با یک بمب تمام توان دفاعی ما را نابود کند! به اینجا ختم نمی‌شود! این که ما در فروختن هست و نیستمان به ۴/۸ میلیارد دلار ناقابل که یک دهم معوقات بانکی و مایملک امثال زنجانی‌ها هم نمی‌شود؛ هم در جهان و بر جهان برتری داریم! ما تنها کشوری هستیم که نماینده مجلس خبرگان آن، برخی نمایندگان مجلس خبرگان را که مجموعه‌ای از فقها و ریش سفیدان و عالمان جمهوری اسلامی هستند؛ ناصالح خطاب می‌کند و شاید احساس وظیفه بکند که برای ریاست بر همین آدم‌های ناصالح کاندیدا بشود! ما تنها کشوری هستیم در جهان که رئیس‌جمهورش مردمش را بی‌سواد می‌خواند. هیچ کشور دیگری را سراغ ندارید که مشاور عالی رئیس‌جمهور آن به مردم بگوید لبوفروش! مردم ما تنها مردمی هستند که دولتمردانشان آنها را مزاحم، افراطی، کم‌سواد و مزدور می‌دانند! آیا هیچ کجای دیگر را سراغ دارید که مردمش نامحرم باشند و متن توافق کشورشان را از دهان دیگران بشنوند؟ ایران تنها کشوری است که در آن یکی از کسانی که بیشترین نقش را در کودتای ناکام سبز داشت حالا برای خودش جولان می‌دهد! جز ایران کجای جهان ممکن است سانتریفیوژ‌هایش را تعطیل کند به‌خاطر سوخت هواپیما و چه کشور دیگری پیدا می‌شود که از مثل توافقنامه ژنوی به‌عنوان شکست قدرت‌های بزرگ یاد کند؟! اینجا مهد اعتماد به پیردولتمردان بی‌اعتماد به نفسی است که قرار است اعتماد به‌نفس ملت را به‌کار گیرند! ما تنها صدا و سیمایی را داریم که چوب حراج به فناوری هسته‌ای زمین گذاشته نشده آن را تبریک می‌گوید و تنها رئیس دولتی را که با روی باز از ادب رئیس‌جمهور آمریکا تعریف کند. اینجا تنها کشوری است که سعی می‌کند اقتصاد را
با سروصدای دیپلماسی حل کند!

آقای ظریف ممنونیم!

جناب آقای وزیرامور خارجه جمهوری اسلامی ایران که وظیفه راهبرد سیاست خارجی جمهوری را بر عده دارید و کارگزاری حفظ عزت ایران اسلامی به شما محول شده است و رییس جمهور پیشین شما را بازنشسته کرد و رییس جمهور فعلی شما را زنده. بعنوان یک شهروند ایرانی از شما بدلیل مدیریت مذاکرات هسته ای به نفع جمهوری اسلامی نهایت تشکر و تقدیر را دارم در آن غایتی که از زبان قاصر اینجانب بر می آید.

از اینکه در طول این یک سال و چند ماه توانستید عمده مورادی را که در دولت پیشین رخ داده بود کان لم یکن کنید و به قبل از آن برگردانید ممنونم! از اینکه توافقنامه ژنو را مشابه تعهدنامه پاریس پیگیری میکنید هم! و از اینکه تنش های ما بین جمهوری اسلامی و دولتهای زورگو را با مدیریتی معتدل رفع کردید و اجازه دادید لحن غرب با ما به امر  نهی دوران پهلوی و مذاکرات سعدآباد برگردد و خاطرات سالهای آخر دولت هشتم را برایمان زنده کردید. حس نوستالژی حاصل از دوباره دیدن صحنه های پلمپ کردن تسیسات هسته ای و سانتریفیوژ ها که برایمان به خاطرات دوری که دیگر بازنمیگردند تبدیل شده بود چنان دگرگونمان کرد که من از توصیف آن عاجزم! اصلا ما از اینکه احتمالا دوباره مجبور باشیم مثل سال های 83 و 84 این بار در کوه های اراک زنجیره انسانی  تشکیل بدهیم که انرژی هسته ای حق مسلم ماست هیجان زده می شویم! امروز که می بینیم نتیجه نشست تنش زای رییس جمهورمان با کامرون تازه از بحران اسکاتلند فارغ شده از تریبون سازمان ملل چه عزتی در میان ملل متحد برایمان به بار آورده به خود میبالیم! دوران قاجار فرمانده کشتی انگلیسی، پا به خشکی نگذاشته از خلیج فارس نامه می نوشت به شاه ایران که باید فلان بشود! به این بیابان گردهای تازه به دوران رسیده ی عربستان هم همانطور نامه می نوشت و بعد از روی عرشه نظارت میکرد. این را در کتاب تاریخ خوانده بودم اما ندیده بودم که از تریبون سازمان ملل که همه در آن قرار است مساوی باشند دوباره یک کسی به خودش اجازه بدهد به ما که سیصد هزار نفر شهید دادیم برای عزتمان باید و نباید بکند!

آقای لازیجانی قدرت انگلیس اضافه نشده! ما یک قدم که چه عرض کنم یک توافقنامه ی ژنو عقب آمده ایم که او به خودش اجازه می دهد امر و نهی کند به ما در حالیکه دولتی مقروض دارد و حاکمیتی متزلزل. انقدر صدای ما پایین آمده که صدای ناله ی این جنازه ی رو به موت که دست و پایش را دارد از دست می دهد هم سر ما فریاد شده!

آقای رییس جمهور

خدا رحمت کند امام را که فرمود:

اگر شما به مردم کار نداشته باشید، به مصالح مردم ، به مصالح کشور کار نداشته باشید، فقط مشغول این باشید که من چطور، شما چطور، من چطورم ، شما چطورید، مردم با من هستند، مردم با شما هستند ... اگر فکر این باشید ... اگر بنا باشد شما به جای اینکه اقتصاد مردم را درست کنید بجای اینکه این کشور را بررسی کنید ببینید کجاهاست که مخروبه است و مردم از همه چیز ساقط هستند به جای این اگر چنانچه بنشینید سر مسند و به حرف و فحاشی به هم مسائل را غفلت از آن بکنید این همان است که قدرت های بزرگ میخواهند تا این مملکت خرابه بماند و صدای مردم درآید. این همان است. شما هم عمال آمریکایی هستید. منتها ملتفت نیستید! صحیفه نور ج 13 ص 76

آقای رییس جمهور!
مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى. فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى! و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت پس جایگاه او همان بهشت است! آیا ما و شما جز نفس یکدیگریم؟! آیا کسی که برای آینده انقلاب بترسد جز بخاطر حاضر شدن در مقام پروردگار و در پیشگاه مردم است!؟ خدا که اینهایی را که از پشتشان بخاطر آینده اسلام و انقلاب می لرزد را به بهشت حواله میدهد نه به جهنم!

آیا خدا ما و شما را جدا آفرید؟! که ما را ترسو و لرزان آفریده باشد؟! آیا سلام خدا بر او نفرمود شیعیان ما از اضافه گل ما خلق شدند؟! گل ما و شما آیا تفاوتی دارد با هم؟! اصلا ما و شمایی آیا هست که ما را به جهنم حواله میدهید؟! این ما و شما در کنار هم تعریف می شود و نه در مقابل هم و دیگری دشمن است نه ما! بفرض هم که ما اشتباه کنیم و یک ندانسته هایی باشد که ندانیم! و به تصمیمات شما که آیندمان را میسازد انقلت داشته باشیم، باید ارکان دولت و رسانه های دولت و دوستان دولت خانه هایمان را بر سرمان خراب کنند؟! باید برویم جهنم؟!

خون در رگ غزه می‌جوشد، از هنرتان خرج کنید!

روزنامه‌ای تصویر یکی از این هنرمندان هنر برای هنر را منتشر کرده که دارد خون می‌دهد برای کودکان غزه! مرحبا!

خدا رحمت کند امام را که فرمود: «ما تا آمدیم مغز این آقایان را از غربزدگی خارج کنیم، پشت هشتم ما شاید بشود این کار. من نمی‌دانم آقایان از غرب چه دیده‌اند؟ غرب همین است که شما ملاحظه می‌کنید که این‌طور جنایات می‌کنند. آن وقت آن کسی که جانی مطلق است می‌برند نگه می‌دارند و پشتیبانی از او می‌کنند. به حرف یک ملت مظلوم گوش نمی‌دهند. نمی‌گذارند که شورای امنیت تشکیل بشود. پول‌های ایران را مثل دزدهای سر گردنه غارت می‌کنند. توقیف می‌کنند. غرب وضعش این است. و این سازمان‌هایی هم که درست کرده‌اند برای خودشان، همه برای منفعت غرب است. هیچ برای مظلوم‌ها نیست. شما شاید در طول این مجالسی که اینها درست کرده‌اند، یک جا پیدا نکنید که اگر آمریکا یا دیگران که قدرت‌هاشان زیاد است، منافعش با یک مملکت ضعیفی تصادم پیدا بکند، اینها یک کاری برای‌شان کرده باشند. الآن چند وقت است که لبنان مبتلای به این سرطان است. این مجلس‌ها چه کردند برای این. طول این مدتی که ما گرفتار این مسائل بودیم؟ در طول پنجاه و چند سال که ما گرفتار این مسائل و مصایب بودیم، این مجلس‌ها برای ما چه کردند اینها همین است که یک وقتی منافع بزرگ‌ها [ایجاب‌] بکند، اینها... به نفع بزرگ‌ها فعالیت بکنند؛ حفظ بکنند. یک کلاهی هم سر ما بگذارند، به اینکه یک همچون مجالسی هست و شوراهای امنیت هست، سازمان ملل هست، این چیزهایی است که برای ما درست کردند و ما را می‌خواهند بازی بدهند و ما هم بازی می‌خوریم.»

درس فاطمیه

از رحلت رحمه للعالمین تا شهادت بانوی دوعالم علیهما سلام شاید مهم ترین برهه تاریخ اسلام باشد. اگرچه جامعه شناسی مسلمین صدر اسلام از آن دست مسائلی است که پرداخت آن به نگارش کتب بسیار نیاز مند است و غربت اهل بیت علیهم السلام را نیز نمی توان در مقالی چنین موجز بیان نمود؛ اما با اشاره به برخی شواهد و روایات در این زمینه میتوان نگاهی اجمالی نسبت به نیمه اول قرن اول بدست آورد. برهه ای از تاریخ که بدلیل عدم شناخت لازم بارها مورد مقایسه با جمهوری اسلامی قرار گرفته و بعضا حملاتی علیه نظام با استفاده از شاه کلید هایی نظیر حکومت امیرالمومنین صورت می گیرد. آنچه بیان می شود روایاتی مختصر در اینباره است که هر یک از آنها بازتاب رفتار جامعه آن روز است.
یکی از معروفترین اخبار مربوط به ساعات آخر حیات پیامبر اعظم آن است که فلان در جواب درخواست قلم و کاغذی که ایشان طلب می کنند می گوید ان الرجل لیحجر. این جمله شاهدی است بر این که مسئله مهجور ماندن پیامبر و اهل بیت ایشان از پیش از رحلت جنابشان آغاز شده بود. چرا که گوینده ی این جمله پیامبر را با عبارتی نه چندان محترمانه خطاب می کند و خواست پیامبر برای وصیت نامه ایشان از طرف اطرافیان به روشنی نادیده گرفته می شود! در حالیکه وصیت کردن از سنت است و عمل به آن نیز واجب است و قطعا وصیت همچون وجودی باید بیشترین توجه را به خود جلب کند اینچنین جمله ای و آنچه در عمل رخ می دهد نشانه آن است که دید جامعه آن روز تفاوتی بسیار با نگاه تازه مسلمانان به وجود پیامبر اعظم پیدا کرده بود و بدیهی است که یک هزارم این نگاه را نیز نثار خاندان آن حضرت نکرده باشند.