حمله به مقاومت

درباره اینکه حمله آمریکا به سوریه چه دلایلی دارد و چه تبعاتی می توان ساعتها سخن گفت اما یکی از نکاتی که در این میان برای بعضی مردم ایران در نگاه به سیاست خارجی جمهوری اسلامی حائض اهمیت است آن است که دشمن در بازی خود احتیاج به بهانه ندارد و تا زمانیکه قائده بازی برد و باخت باشد بازی به همان شکل ادامه خواهد یافت و هیچگاه نمیتوان این نتیجه را گرفت که تاثیر رفتار ما مادامیکه حول محور مقاومت انجام شده باشد بر رفتار دشمن ناچیز و درواقع بی تاثر است.
بررسی رفتار غرب در قبال سوریه در سالهای اخیر نشان می دهد که سوریه بهای وجودش در جبهه مقاومت را می پردازد و نه سیاست خارجی فعالی داشته و نه تهدید عمده ای برای امریکا به حساب می آید. کشوری که اهمیت آن تنها به لحاظ سوق الجیشی به چشم می آید و اشرافی که بر سرزمین های اشغالی دارد. اما اردن نیز اهمیتی مشابه در منطقه و بیشترین مرز را با رژیم جعلی داراست و شاید بتوان آن را به لحاظ جغرافیایی قلب جهان عرب دانست. همسایگی با سوریه عربستان عراق و فلسطین در جغرافیای نا ارام منطقه اهمیتی مساوی با سوریه را برای آن رقم زده و دولت پادشاهی خودکامه اش تضادی بیش از دولت سوریه به لحاظ فکری با غرب دارد اما تنها و تنها به این دلیل که اردن به خط سازش پیوسته آن را از قهر مغرب مصون داشته است.

بازی بزرگ غرب آسیا

کشور های مرکز و حاشیه خاور میانه
خاورمیانه بغیر از رژیم جعلی، ترکیه و جمهوری اسلامی شامل کشور های عربی است که اکثریتی سنی مذهب و تاریخی مشترک دارند. در این بین در سوریه قدرت در دست اقلیت شیعی است و بر اکثریت شیعیان بحرین اقلیتی سنی مذهب حکومت می کنند. در ترکیه دولت سکولار مسلمین عمدتا اهل سنت را اداره می کند و ایران تنها کشوری است که دولتی شیعی و ترکیب جمعیتی شیعه دارد. دولت جعلی اسرائیل نیز رژیمی است که جمعیت اندک صهیونیست آن در قلب جهان اسلام و در مساحتی اندک قرار گرفته است. در چنین شرایطی و طبق تعاریف علوم سیاسی، ایران اسرائیل و ترکیه در حاشیه خاورمیانه جای می گیرند و اگرچه هر یک از آنها قدرت منطقه ای محسوب شود یا حتی در سطح جهانی تاثیر گذار باشد در مقابل نیرو های خارجی و در رقابت های منطقه ای باید با توجه به همین امر به سیاستگذاری بپردازند.

صرف نظر از رقابت های اقتصادی کشور های منطقه، شورای همکاری خلیج فارس به رهبری دولت سعودی عربستان اولویت خود را محدود کردن شیعیان و جلوگیری از افزایش قدرت جمهوری اسلامی قرار داده و در این راه با رژیم صهیونیستی متحد شده اند. ترکیه از دیرباز بدنبال رهبری منطقه و احیای نفوذ دولت عثمانی بوده و اسرائیل بقای خود را با ترفندهای مختلف می جوید. جمهوری اسلامی با توجه به وضعیت تهاجمی اما منفعل کشور های متعارض در حالتی دفاعی اما فعال قرار گرفته و در مصر نیروهای بعضا ضد اسرائیلی جایگزین حکام وابسته به غرب شده اند و قاهره را از ردیف کشور های مخالف مقاومت خارج کرده اند. نکته ای که حتی اگر مصریان را به حامیان مقاومت تبدیل نکند دستاورد قابل توجهی محسوب می شود.

 

استمداد از نیروهای خرجی
با توجه به شرایطی که از اوضاع خاورمیانه ذکر شد بدیهی است که هر یک از کشور های حاشیه ای سعی در  افزایش قدرت خود در مقابل دیگران داشته باشند و این نه تنها محدود به آنها نبوده بلکه کشورهای مرکز نیز علاقه وافری به حمایت دولت های خارجی  دارند. اشتهای حکام حجاز برای جلب حمایت نظامی امریکا و آل نهیان در امارات برای جذب سرمایه های خارجی مثال هایی برای همکاری های فرا منطقه ای دولت های مرکزی است.

250 هزار نیروی آمریکایی در خاورمیانه
تمایل برخی کشور های منطقه در کنار رویداد های دوران جنگ تحمیلی و حمله آمریکا به عراق و افغانستان همچنین پیمان ناتو و تاریخ منازعات کرملین و کاخ سفید بعلاوه معارضه منطقی تهران و واشنگتن موجب شده امریکا 48 پایگاه نظامی شامل ناوهای هواپیما بر در منطقه داشته باشد که به صورت معنا داری به دور مرز های ایران متراکم شده اند. نیروی نظامی امریکا در منطقه به بیش از دویست و پنجاه هزار نفر می رسد که در بحرین عربستان کویت عمان ترکمنستان افغانستان، در پایگاه های دریایی و ... تقسیم شده اند. و البته این تعداد نیرو سوای سربازان ناتو در خاورمیانه و ارتش اسرائیل است که علی الاطلاق دشمنی به غیر از جمهوری اسلامی و گفتمان مقاومت در منطقه نداشته و ندارند.