یاد ایام

جناب استاد؛ از تو می‌نویسم که عبرت شدی برای آنهایی که مثل خودت امر برشان مشتبه شد یا شاید بعدا بشود که کسی هستند و لقلقه زبانشان بشود «من» که امام فرمود شیطان است و برای باقی که فراموش نکنند در مقابل مردم قطره‌اند و بدون مردم عدم.

جناب شجریان! شجره‌ات را خشکاندی و به ریشه‌ات تیشه زدی و مردی پیش از آنکه بمیری و به نیستی پیوستی اگرچه هستی و خودت را به زباله‌دان تاریخ انداختی. به خیال خودت اهلت را گذاشتی و بیگانه را برداشتی. بی‌خبر! اهلت رهایت کرده بود که بیگانه اینچنین‌ات ربود.

شما همان 20 سال پیش برای این مردم مردی. آن زمانی که ایران یکپارچه عزادار رحلت امامش بود و داشتی در فرنگ کنسرت برای دیگران اجرا می‌کردی، آن موقعی که گفتند نور چشم مردم، نمایشت را لغو کن و نکردی از چشم‌مان افتادی.

جناب آقا ! از همان زمانی که به خیال خودت با رسانه ملت قهر کردی که چرا صدای تو را برای هفته دفاع مقدس پخش می‌کند، ملت تو را به فراموشخانه سپرده بود. اصلا این مردم شاکی‌اند از صدا و سیما که چرا با صدای چون تویی برای همچون حماسه‌ای کلیپ یاد ایام را ساخته بود. یاد شهید زینت صدای توست، نه تو آرایه آن. لیاقت می‌خواهد هر چیزی، لیاقت می‌خواهد که یک نفر در کنار اساطیرش جاودانه شود والا ما که «ایام»‌مان بدون تو هم برجاست و در «یاد»هامان زنده.

سال پیش هم در آن فتنه ابتر مردود شدی و دوباره برای‌مان مردی. آقای هنرمند. انصافا هم هنر است اینکه کسی بتواند چندین بار بمیرد و هر بار هم بدتر از قبل.

مرحوم شدی جناب شجریان!‌گمان کردی این جماعت خودفروخته از خود بیگانه سرانجامشان چه می‌شود که دل به هوایشان سپردی؟ پل‌های پشت سرت را خراب کردی و پناهنده دشمن شدی. بی‌وطن شدی آقا حواست نیست. از همان اول هم شایسته‌ات صدای آمریکا بود نه جمهوری اسلامی.

حالا که رفتی همانجا بمان و برای خودت شناسنامه غیرفارسی بگیر. البته اگر خواستی هم برگرد. اینجا هنوز هم هستند کسانی که برای صدایت و نه خودت به استقبالت بیایند همانطور که هر کس دیگری هم صدایش بیارزد به استقبالش می‌روند اما برای‌شان فرقی نمی‌کند که ایرانی باشی یا نه. یا آنهایی که به افتخار هنر بلیت کنسرت‌هایت را بخرند. برای اینها هم مهم نیست تو چه کسی باشی! اگر دیگری را پیدا کنند که صدایش از تو بهتر باشد تو را هم فراموش می‌کنند. مثل همه دیگرانی که سکه‌شان از رونق افتاد. تو حتی از یاد اهل هنر هم یک روزی می‌روی.

راستی! این ملت ربنای ریایت را که مثلا هدیه کرده بودی هم برایت پس فرستاد. واقعا فکر می‌کردی می‌توانی هر جا که می‌خواهی بروی و هر چه که می‌خواهی بگویی بعد هم هر شب ماه رمضان صدایت را از تلویزیون ما بشنوی! شما برو همان «بس‌کنید» را برای خوشامد اجنبی بخوان. اصلا خدا هم نخواست نامت را همراه ماهش.

می‌بینی ما بدون تو هم برای شهیدان‌مان کلیپ یاد ایام می‌سازیم. هم ماه رمضان افطار می‌کنیم و هم به صداهای از تو بهتر گوش می‌کنیم اما تو بدون ما چه می‌شوی جناب شجریان؟