خانم ابتکار

دود آلودگی هوای تهران سالهاست که هر سال با آغاز فصل سرما در چشم ما می آید و دوباره با پایان آن فراموش می شود. من از کودکی به یاد دارم که دلمان را خوش میکردیم به اینکه مدارس تعطیل بشود بدلیل وارونگی هوا و جالب اینکه نسل بعد از من هم با من در این نوستالژی شریک اند و اگر اینطور بخواهد ادامه پیدا کند احتمالا تعطیلی مدارس بدلیل آلودگی هوا برود کنار تصمیم کبری و چوپان دروغگو و بشود خاطره مشترک همه آنهایی که در پایتخت زندگی می کنند. با این حال خانم ابتکار که رییس سازمان محیط زیست است بجای بهبود وضهیت تهران برای بهبود رابطه با آمریکا منتظر نتیجه مذاکرات هسته ای است!

بهتر نیست ایشان که برای بار دوم ریاست سازمان محیط زیست را بر عهده گرفته و احتمالا باید از تجارب دوران اصلاحات چه در عرصه سیاست و چه در حوزه محیط زیست درس گرفته باشد به وظیفه ای که رییس جمهور محترم بر عهده ایشان گذاشته بپردازد و بجای وبلاگ نویسی و پرداختن به جامعه مدنی به حل بحران ریزگرد ها و خشکی زاینده رود و هامون و دریاچه ارومیه اهتمام ورزد؟!
مبرهن است که در طبیعت همه چیز به مرور زمان رخ میدهد و بسیاری از معضلاتی که هم اکنون در محیط زیست ایران نمود یافته اند ریشه ای حد اقل ده ساله دارند. و برعکس آنچه که در رسانه های منتسب به دولت بر آن تاکید میشود؛ مرهون مدیریت اشتباه سازمان محیط زیست مخصوصا در دولت هشتم است که بطرز جالبی در همه عرصه ها چه در اعتماد سازی و چه در نگاه به بیرون و دست به دامن همسایه شدن برای رفع مشکلات داخلی بر دولت یازدهم انطباق دارد!  

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت!

در این چند روزی که از سخنان کارشناسانه آقای ترکان در نشست تخصصی صنعت خودرو می‌گذرد؛ به‌عنوان یک شهروند جمهوری اسلامی به این فکر می‌کردم که بالاخره یکی در کابینه پیدا شد که بخواهد با مردم روراست باشد؛ هرچند که فرموده باشد ما جز آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی در هیچ تکنولوژی برتری نداریم!

اما آقای ترکان اشتباه می‌کنند. گرچه شاید ساخت پهپاد، موشک‌های بالستیک و غنی‌سازی اورانیوم با دست خالی و تولید دارو با فناوری نانو و سلول‌های بنیادی و امثال آن تکنولوژی محسوب نشود اما نباید خودمان را ببازیم! به جای تکنولوژی ما در خیلی موارد دیگر در جهان نه‌تنها برتریم که صاحب سبک، پرچمدار و منحصر به فردیم!  مثلا در انتخاب وزیرانی که پرونده دارند علیه امنیت ملی و حضوری پرشور و پررنگ در اغتشاشات براندازانه داشته‌اند. یا در انتخاب وزیر امور خارجه‌ای که در خاطراتش می‌نویسد من از قول فلانی شنیدم که در ایران انقلاب شده و انقلاب را در سی‌ان‌ان دیده است. ما نه تنها برترین که تنها دارنده مذاکره‌کننده ارشدی هستیم در جهان که به دشمن می‌گوید می‌تواند با یک بمب تمام توان دفاعی ما را نابود کند! به اینجا ختم نمی‌شود! این که ما در فروختن هست و نیستمان به ۴/۸ میلیارد دلار ناقابل که یک دهم معوقات بانکی و مایملک امثال زنجانی‌ها هم نمی‌شود؛ هم در جهان و بر جهان برتری داریم! ما تنها کشوری هستیم که نماینده مجلس خبرگان آن، برخی نمایندگان مجلس خبرگان را که مجموعه‌ای از فقها و ریش سفیدان و عالمان جمهوری اسلامی هستند؛ ناصالح خطاب می‌کند و شاید احساس وظیفه بکند که برای ریاست بر همین آدم‌های ناصالح کاندیدا بشود! ما تنها کشوری هستیم در جهان که رئیس‌جمهورش مردمش را بی‌سواد می‌خواند. هیچ کشور دیگری را سراغ ندارید که مشاور عالی رئیس‌جمهور آن به مردم بگوید لبوفروش! مردم ما تنها مردمی هستند که دولتمردانشان آنها را مزاحم، افراطی، کم‌سواد و مزدور می‌دانند! آیا هیچ کجای دیگر را سراغ دارید که مردمش نامحرم باشند و متن توافق کشورشان را از دهان دیگران بشنوند؟ ایران تنها کشوری است که در آن یکی از کسانی که بیشترین نقش را در کودتای ناکام سبز داشت حالا برای خودش جولان می‌دهد! جز ایران کجای جهان ممکن است سانتریفیوژ‌هایش را تعطیل کند به‌خاطر سوخت هواپیما و چه کشور دیگری پیدا می‌شود که از مثل توافقنامه ژنوی به‌عنوان شکست قدرت‌های بزرگ یاد کند؟! اینجا مهد اعتماد به پیردولتمردان بی‌اعتماد به نفسی است که قرار است اعتماد به‌نفس ملت را به‌کار گیرند! ما تنها صدا و سیمایی را داریم که چوب حراج به فناوری هسته‌ای زمین گذاشته نشده آن را تبریک می‌گوید و تنها رئیس دولتی را که با روی باز از ادب رئیس‌جمهور آمریکا تعریف کند. اینجا تنها کشوری است که سعی می‌کند اقتصاد را
با سروصدای دیپلماسی حل کند!

از جمهور خود دفاع کنید!

جناب آقای رییس جمهور، از جمهور خود دفاع کنید!

من جزو آن 49 و نیم درصدی هستم که در انتخابات ریاست جمهوری به کاندیدای دیگری رای دادم اما امروز شما را رییس جمهور خود می دانم کما اینکه شما خودتان را رییس جمهور ملت معرفی کردید و باید هم این طور باشد. حالا از شما تقاضا دارم از جمهور خود دفاع کنید!

من جزو آن 49 و نیم درصدی هستم که مشاور ارشد شما به خودش اجازه داده آنها را طرفدار بی قانونی معرفی کند و بگوید من و امثال من جریانی هستیم که قانون را قبول نداریم! مایی که اگر قانون را قبول نداشتیم الان مثل فائزه هاشمی در حال ساندویچ خوردن در میدان انقلاب بودیم! ما اگر قانون را قبول نداشتیم بعد از انتخابات میرفتیم انگلستان ادامه تحصیل بدهیم به توصیه پدرمان بعد هم خانوادگی می آمدیم دادگاه که حواستان باشد قانون هرچه باشد ما "ما هستیم"!

آقای رییس جمهور از طرف جمهور خود به این آقای ترکان بفرمایید که قانون را آن کسانی قبول ندارند که امروز اصرار می کنند نظام سران فتنه را آزاد کند! پافشاری می کنند بر دلجویی از زندانیان سیاسی آزاد شده! آنهایی که قانون را تا جایی قبول می کنند که به وفق مرادشان باشد و از آنجا به بعد قانون که هیچ، قانونگذار را هم قبول ندارند! انتخابات را وقتی آزاد می دانند که کاندیدای مورد نظر اینها رای بیاورد و اگر موسوی رای نیاورد تقلب شده و مردم باید بریزند در خیابانها و آشوب کنند و مسجد بسوزانند و خیابان را ببندند. و داماد لرستان اند و پسر آذربایجان و از امام نامه دارند و خاطره های دو نفره تعریف می کنند

تدبیر تورم از تریبون مذاکرات

دولت تدبیر و امید در حالی روی کار آمد که تحریم های خارجی در کنار برخی بی کفایتی های داخلی موجب شده بود تا بهبود شرایط اقتصادی جزو اولویت های مردم برای انتخاب گزینه ی اصلح قرار بگیرد و این نکته شاید بعنوان پررنگ ترین شعار همه ی کاندیداها مطرح می شد. بحث ها عموما معطوف به ارتقای متوسط قدرت خرید مردم بود و عموم جامعه بیش از هر چیز بدنیال راه حلی حداقل برای ثبوت نرخ ارز و نوسانات بازار بودند.
رییس جمهور با آرایی نزدیک به 50 درصد گوی خدمت را از دیگران ربود و مردم امیدوار به دولت تدبیر و امید منتظر ماندند تا وضعیت بازار به حد نسابی قابل قبول برسد و اگر چیزی ارزان تر از قبل نمی شود لااقل بر قیمت آن افزوده نشود و دست سودجویان و محتکران و واردکنندگان غیرقانونی کالا از بازار جمهوری اسلامی قطع گردد. تولید ملی که از بدیهیات پیشرفت اقتصادی محسوب می شود با جلوگیری از قاچاق کالا تقویت شود و به وضعیت یارانه ها به اندازه ای که در این چندماه گذشته از دولت قابل انجام است رسیدگی گردد. انتظاری که مردم در انتخابات سال 76 نیز از ریس جمهور منتخب وقت داشتند و با چه امیدی چنان مشارکتی را رقم زده بودند.
اساسا درک مردم از نیاز جامعه همیشه صحیح و قابل اعتماد بوده و انتخاب شعارهایی که پاسخ درست را به نیاز های وقت می دهندموید همین مسئله است. اما اینکه به این مسئله تا چه حد از سوی مسئولین منتخب پرداخته می شود امری است که باید در جای خود مورد بررسی قرار گیرد.