هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ملت! عامل همه تحریم ها انرژی هسته ایست! دولت سعی میکند از خیر آن بگذرد تا مشکلات اقتصادی را حل و فصل کند و قیمت پایین نفت را هم حتی بالا بکشد اما مشتی مزدور بی سواد از جای خاص تغذیه شونده و امثال بذرپاش و رسایی و خلاصه مشتی دلواپس لبو فروش هستند که نمی گذارند! همه آنهایی که از قبل تحریم ها سود بردند و امروز نمی توانند ببینند مشکلات مملکت حل بشود! نه تنها منتقدان توافقنامه که منتقدان تکخوانی زنان،وضعیت مجوزهای وزارت ارشاد، وزیر پیشنهادی علوم، آلودگی هوای تهران، خشکی زاینده رود و در یک جمله تمام آنهایی که ان قلتی به عملکرد ارکان و بخش های دولت دارند و مزدور و بیسوادند و صرف نظر از اینکه این انتقاد ها از سوی چه کسی مطرح می شود و یا درباره چه موضوعی عنوان می گردد ما و خیلی های دیگر که همدیگر را هم نمی شناسیم مجموعه ی از دلواپسان جمهوری اسلامی را شامل می شویم!
 
اصلا آلودگی هوای تهران، هم که محیط زیست گفته بود تقصیر داعش است تقصیر ماست! خشکی زاینده رود، مهاجرت معکوس مردم سیستان، قیمت گوجه فرنگی، پایین آمدن قیمت نفت، نرخ تصادفات در کشور، آمار مرگ و میر، دست فروشی مترو، تاخیر هواپیماها، کشته شدن جوان سیاهپوست آمریکایی، سیل های بنگلادش و حتی زلزله های ژاپن هم تقصیر دلواپسان و امثال بذرپاش و رسایی است! اصلا من قرار داد کرسنت را هم شخصا بر عهده میگیرم!

رقصنده بیابانی

وقتی دولت آلمان شرقی برچیده شد و دیوار برلین فرو ریخت سازمان سیا در آلمان اقدام به تاسیس مراکز فرهنگی نمود. مراکزی که عمده کار آنها برگزاری کلاس موسیقی و جشنواره های هنری بود. از برگزاری کنسرت های مختلف گرفته تا انجمن های ادبی و شعر همه و همه در خدمت تغییر چند دهه فرهنگ کمونیستی قرار گرفت تا آنچه طبعا پس از گذشت دو نسل زندگی اشتراکی و ستیزنده کاپیتالیسم در میان مردم باقیمانده بود از بین برود و نسل جوانی کاپیتالیست و به عبارت کامل تر انسانی غربی از مردم آلمان بسازد. در فاصله کمتر از یک سال سالن های سینما و تالار های اپرا مملو از جمعیت بود با برنامه هایی که هنرمندان زمان خود را از سرتاسر جهان میزبانی میکرد. نمایشنامه های عاشقانه در کنار فیلمهای سینمایی پرزرق و برق در چشم سیاه و سفید آلمانهای سوسیال را به دنیای رنگی غرب باز کرد... اسناد و جزئیات این عملیات گسترده فرهنگی موجود است و موارد بسیار جالب توجهی در میان آنها یافت می شود که پرداختن به آنها نیازمند مجال دیگری است اما همین مقدمه برای پرداختن به فیلم رقصنده بیابانی تا حد قابل قبولی کفایت می کند. من باب اینکه بستر رویداد این فیلم چه در ابتدای داستان که به موسسه صبا مربوط می شود و چه در متن داستان که یک گروه رقص زیرزمینی است مشابهت فراوانی با آنچه توسط این انجمنها در آلمان شرقی صورت میگرفت دارد.